- koślawiec
- koślawiec {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mos IIb,W. koślawiecwcze || koślawiecwcu; lm M. koślawiecwcy {{/stl_8}}{{stl_7}}'pogardliwie o mężczyźnie z krzywymi nogami' {{/stl_7}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
koślawiec
Look at other dictionaries:
koślawiec — m II, DB. koślawiecwca 1. W. koślawiecwcze (koślawiecwcu); lm M. koślawiecwcy, DB. koślawiecwców pogard. «człowiek mający krzywe nogi» Dziad koślawiec. 2. lm MB. koślawiecwce zwykle w lm, rzad. «niekształtne, niewyraźne litery» Stawiać koślawce … Słownik języka polskiego
koślawieć — ndk III, koślawiećeję, koślawiećejesz, koślawiećej, koślawiećwiał, koślawiećwieli «stawać się koślawym; wykrzywiać się; paczyć się» … Słownik języka polskiego
koślawienie — n I rzecz. od koślawić a. koślawieć Koślawienie butów, obcasów. koślawienie się rzecz. od koślawić się … Słownik języka polskiego
